تاريخچه ساز ارگ (كيبورد)

سازهاي كيبوردي از سه قرن قبل از ميلاد مسيح هم وجود داشته اند كه به ارگ هاي لوله اي تكامل پيدا كردند تا بعدهعا كه به سازهاي قابل حمل نظير پورتيتو و ارگ پوزيتيو رسيدند. سازهاي كلاويكورد و هارپسيكورد در قرن چهاردهم ساخته شدند. زماني كه تكنولوژي بهبود يافت كيبوردهاي پيچيده تر ساخته شدند. شامل كيبورد و ارگ 12 صدايي كه هنوز هم مورد استفاده قرار مي گيرد. در ابتدا صفحه كيبورد يك ساز، فقط مي توانست يك مقدار خاص صدا توليد كند. در قرن هجدهم پيانوفورت اختراع شد كه طريقه جديدي از كنترل ميزان و شدت صدا را توسط ميزان فشار اعمال شده توسط فشار دادن كليد را ارائه مي كرد.

قدم بعدي طراحي تكنولوژي صداي الكترونيك بود. اولين ساز، دنيس دور بود كه توسط واكلاو پروكاپ داويس در سال 1753 ساخته شده بود. اين ارگ (كيبورد) با 700 سيم موقتا الكترونيك شده بود تا كيفيت صوتي آن را تقويت كند. 7 سال بعد جين بپتايس، كلاوسين الكتريك را درست كرد. اين ارگ و كيبورد موسيقي با پلاكترا و فعالي سازي توسط الكتريسيته ارائه شده بود.
هر دو اين ارگ ها از الكتريسيته براي توليد صدا استفاده نمي كردند. اليشا گري يك ساز موسيقي الكترونيك به نام تلگراف موزيكال اختراع نمود. اين ارگ از ارتعاش مدار الكترومغناطيس، صدا توليد مي كند. او يك اوسيلاتور (نوسانگر) تك نت ابتدايي براي آن ارائه كرد. در قدم بعدي او يك بلندگو شامل ديافرام براي قابل شنيده شدن ديتا به آن اضافه كرد.

در سال 1906 ، لي دي فارست، ترايود الكترونيك والو را اختراع كرد. در 1915 او اولين ساز لامپ خلاء، پيانوي صوتي را اختراع كرد. تا زمان اختراع ترانزيستور، لامپ خلاء جزئي ضروري در سازهاي الكترونيك بود.

در سال 1935 ، ارگ اسطوره اي همند معرفي شد. اين ارگ قادر به توليد صداهاي پلي فوني و چندصدايي بود. توسعه هاي بيشتري در صنعت ارگ و كيبورد توسط “موسيقي ساز چمبرلين” در سال هاي 1940 و ملوترون در اوايل سالهاي 1950 انجام شد.

اولين قدم بسوي پيانو الكترونيك توسط رودز با پري پيانو برداشته شد. يك ساز سه و نيم اكتاو. نسل بعدي اين ساز قادر به انجام خود تقويت سازي صدا بود. در سال 1955 كمپاني وارليتزر اولين پيانوي الكتريك را بنام 100 عرضه نمود.

اختراعات سينتي سايزرهاي موسيقي در سالهاي 1960 قدمي به سوي ارگ مدرن امروزي بود. هرچه تكنولوژي توسعه بيشتري يافت، سينتي سايزرهاي بزرگ به سازهاي قابل حملي تبديل شدند كه مي توانستند در اجراهاي زنده نيز بكار برده شوند.

اين امر از سال 1964 وقتي باب موگ سينتي سايزر موگ خود را توليد مي كرد، شروع شد. اين سينتي سايزر كليدهاي خودش را نداشت ولي نسل بعدي با كيبوردهاي سرخود مجهز شدند. اين ارگ (كيبورد) مونوفونيك بود و فقط قادر به توليد يك نت در يك زمان واحد بود. بعضي از سازها مانند EML 101 و ARP Odyssey و موگ سونيك 6 پلي فوني بوند كه به اين معناست كه مي توانستند بيشتر از يك يا دو و يا بيشتر كليد را همزمان با آنها فشرد و صدا توليد كرد. نسل هاي بعدي ارگ هاي الكترونيك تلفيقي از مدارهاي ارگ و سينتي سايزرها بودند. مانند پولي موگ ، Opus 3 و آرپ آمني.

ساخت رابط ديجيتال سازهاي موسيقي MIDI به عنوان يك استاندارد براي انتقال كدهاي ديجيتال تحول بزرگي در تكنولوژي ارگ ها و كيبورد ها به وجود آورد.